توضیحات

گونه های اسینتو باکتر

مقدمه
باسیلوس­های گرم منفی غیر تخمیری هوازی به شکل فزاینده­ای به عنوان عوامل بیماری­زای انسان طی ۲۰ سال گذشته حائز اهمیت گردیده­اند. pseudomonas aeruginosa به خوبی مورد مطالعه قرار گرفته­اند و اغلب با باسیلوس­های هوازی گرم منفی دیگر مانند گونه­های اسینتو باکتر، گونه­های استنوتروفوموناس، گونه­های فلاووباکتریوم و آلکالیژنز (گونه­های اکروموباکتر) اخیراً به عنوان عوامل بیماری­زا شناخته شده­اند. در بررسی بر روی باسیلوس­های گرم منفی جدا شده از ۳۹۵ بخش درمان پرشتاب (ICUS) در ایالات متحده، P. aeruginosa (7/19% رقم­ها) دومین رقم شایع پس از ای­کولی بود، پس از آن گونه­های اسینتو باکتر (۳/۵%) و استنوتروفوموناس مالتوفیلیا (۷/۳%) قرار گرفتند. هم­چنین گونه­های فلاووباکتریوم و اکروموباکتر را نیز گنجانده­ایم. به این دلیل که ممکن است باعث شیوع­های بیماستانی قابل توجهی گردند اگرچه این گونه­ها به ندرت باعث آلودگی می گردند. پس از سال­ها طبقه­بندی گیج کننده و بی­نظم این ارگانیسم­ها، روش­های طبقه بندی و شناسایی مولکولی، گونه­ها و جنس­های جدیدی را مشخص نموده­اند.
این­ها باسیلوس­های گندیده خوارند که در محیط زیست وجود دارند (خاک، آب و فیتوسفر) و ممکن است از محیط بیمارستان و از بیماران آلوده یا کلونی­سازی شده یا از کارکنان بیمارستان، غالباً بر روی دست­ها بازیابی گردند. این باسیلوس­ها به عنوان عوامل بیماری­زای فرصت­طلب، مسئول آلودگی­های بیمارستانی، عمدتاً ذات­الریه شدید، مسمومیت خونی و عفونت­های مجرای ادراری (UTIS) تلقی می گردند. درمان عفونت­های ایجاد شده توسط این عوامل بیماری­زا اغلب دشوار است زیرا آنها از مقاومت چندگانه به بسیاری از آنتی­بیوتیک­ها برخوردارند که با در نظر گرفتن ماندگاری آنها در محیط­های مختلف بیمارستانی، منجر به افزایش توجه زیست­شناسی آنها گردیده است.

اسینتو باکتر

در میان باکتری­های گرم منفی که باعث عفونت­های بیمارستانی (به ویژه در بخش­های ICU می گردند)، گونه­های اسینتو باکتر توجه فزاینده­ای را طی دو دهه­ی گذشته به خود معطوف داشته­اند. گونه­های اسینتو باکتر در طیف گسترده­ای از عفونت­ها دخیل­اند (به عنوان مثال باکتریمیا، ذات­الریه بیمارستانی، عفونت­های مجاری ادراری، مننژیت ثانویه و عفونت­های جدی در بیمارستان سوختگی). یکی از بارزترین ویژگی­های گونه­های اسینتو باکتر، قابلیت فوق­العاده آنها در ارائه مکانیسم­های مقاومت چندگانه برعلیه طبقات اصلی آنتی­بیوتیک­ها است: بسیاری از رقم­ها نسبت به تبالاکتام­های طیف گسترده مقاومت یافته­اند (سفالواسپورین­های نسل سوم، کربوکسی پنی­سیلین­ها و در سطح رو به افزایشی، کرباپنم­ها) آنها دامنه گسترده­ای از آنزیم­های غیرفعال کننده­ی فلوئوروگلیکوسید را تولید می کنند و بسیاری از رقم­ها نسبت به فلوئوروکینولون­ها مقاومند. از میان گونه­های اسینتو باکتر، گونه­ی اسینتو باکتر بومانی فراوان­ترین گونه­ی دخیل در عفونت­های بیمارستانی و به مراتب، مقاوم ترین گونه در مقابل طبقات اصلی آنتی­بیوتیک­ها است. تلاش برای شناخت همه­گیرشناسی گونه­های اسینتوباکتر منجر به مطالعاتی با استفاده از تکنیک­های پیچیده برای طبقه­بندی این ارگانیسم های جدا شده از بیماران و از محیط بیمارستان گردیده است.

روش تحقیق

تعریف
گونه ­های اسینتو باکتر، باسیلوس­های گرم منفی هوازی می باشند که معمولاً در خاک و آب به صورت گندیده­خوارهای آزادزی وجود دارند.