توضیحات

سخت افزار کامپیوتر هارد دیسک

فهرست

مقدمه
پایه های دیسک سخت
ذخیره اطلاعات
هارد دیسک چگونه کار می کند؟
نحوه عملکرد هارد دیسک
سخت افزار
اندازه هارد
رابط
سرعت محور مرکزی
Cache
ظرفیت
SSD
نتیجه گیری
منبع

مقدمه:
تقریباً هر کامپیوتر رومیزی و سرورهایی که امروزه مورد استفاده قرار می گیرند دارای یک یا چند درایو دیسک سخت می باشد. هر Main Fram و سوپر کامپیوتر معمولاً به صدها درایو سخت متصل است. شما حتی می توانید دریابید که ابزار VCR و دوربین های ضبط فیلم هم به جای فیلم از درایو دیسک سخت استفاده می کنند.  میلیاردها دیسک سخت یک کار را خیلی خوب انجام می دهند. آن ها تغییرات اطلاعات دیجیتال را در یک شکل نسبتاً دائمی ذخیره می کنند. دیسک های سخت به کامپیوتر این امکان را می دهد که اطلاعات را هنگامی که برق قطع می شود، ذخیره  کند.  در این مقاله درباره دیسک سخت (هارد) بحث خواهیم کرد بنابراین شما می توانید ببینید که درون آن چیست و همچنین یاد بگیرید که آن ها چگونه گیگا بایت ها اطلاعات را در فایل ها سازماندهی می کنند.

پایه های دیسک سخت:

دیسک های سخت در سال ۱۹۵۰ اختراع شدند، آن ها در ابتدا دیسک هایی با قطر۲۰ اینچ بودند که تنها چند مگابایت اطلاعات را در خود ذخیره می کردند. در ابتدای ظهور این دیسک ها Fixed Disc   یا Winchester نامیده می شدند (یک نام رمز برای یک محصول رایج IBM ) بعدها این دیسک ها به Hard Disk ها (دیسک های سخت) معروف شدند تا از فلاپی دیسک ها متمایز شوند. دیسک های سخت یک Platter سخت دارند که یک ابزار مغناطیسی را به جای پلاستیک انعطاف پذیری که در نوارها و فلاپی ها استفاده می شود، در خود جای داده اند. در ساده ترین سطح، یک دیسک سخت چیزی متفاوت از یک نوار کاست نیست. هم دیسک های سخت و هم نوارهای کاست هر دو از روش های ضبط مغناطیسی توصیف شده در مقاله چگونگی عملکرد ضبط کننده های نوار استفاده می کنند. دیسک های سخت و نوارهای کاست همچنین هر دور دارای محل ذخیره مغناطیسی می باشند. ابزار مغناطیسی به راحتی قابل پاک کردن و رایت مجدد می­باشند و همچنین الگوهای Flux مغناطیسی ذخیره شده بر روی این وسیله را به مدت سالیان متمادی به حافظه می سپارد.

ذخیره اطلاعات:

اطلاعات بر روی سطح صفحات فلزی به صورت Sector ها و Track ها ذخیره می شوند.
تراک ها دایره های متمرکز می باشند و Sector ها (بخش ها) مخروطی شکل بر روی تراک می باشند.
یک تراک معمولی به رنگ زرد نشان داده شده است و یک بخش معمولی به رنگ آبی نشان داده شده است.
یک بخش شامل تعداد ثابتی از بایت ها مثلاً ۲۵۶ یا ۵۱۲ می باشد. هم در درایو و هم در سطح سیستم عامل بخش ها اغلب به یکدیگر متصل    می­شوند و Clusters  (خوشه ها) را بوجود می آورند.
فرآیند فرمت کردن سطح پایین یک درایو تراک ها و بخش ها را بر روی صفحات فلزی بوجود می آورد.
نقاط آغاز و پایین هر بخش بر روی صفحه فلزی رایت می شود. این فرآیند درایو را برای نگه داشتن بلوک های بایت آماده سازی می کند. سپس فرمت کردن سطح بالا ساختارهای ذخیره فایل مثل جدول تخصیص فایل را بر روی بخش ها می نویسد. این فرآیند درایو را برای نگه داشتن فایل ها آماده می کند.