توضیحات

روش تدریس موثر

مقدمه:
تدریس تنها فعالیت معلم در کلاس درس نیست، بلکه فعالیتی دوجانبه از طرف معلم و دانش آموز است که در جریان آن بین دانش آموزان با یکدیگر و با معلم تعامل وجود دارد. روشهای تدریس را می توان به دو گروه عمدۀ فعال و غیرفعال (سنتی) تقسیم کرد.
در روش تدریس غیرفعال فقط معلم نقش عمده و فعالی را در جریان تدریس برعهده دارد و مطالبی را که از قبل تعیین شده در کلاس درس بیان می کند و دانش آموزان در این میان واکنش چندانی از خود نشان نمی دهند. به عبارتی در این روش کودک برای مدرسه است نه مدرسه برای کودک. تدریس سنتی تنها وظیفۀ خود را این می داند که حافظۀ کودک را از معلومات انباشته کند، آنرا به زیور علم بیاراید و با افکار بزرگ زینت دهد. بنابراین روشن است که خلاقیت جای اندکی در آموزش سنتی (غیرفعال) دارد، زیرا در این روش ارائۀ مفاهیم بصورت شفاهی از طرف معلم و تکرار، حفظ کردن و پس دادن مطالب از سوی شاگردان انجام می شود و تلاشی برای طرح مسائل و مطالب چالش برانگیز وجود ندارد.

بیان مسئله:

روشهای فعال تدریس به روشهایی اشاره دارد که بتواند فعالیتهایی دانش‌آموزان را تقویت و یادگیری را به یک جریان دو سویه تبدیل نماید.

اهمیت و ضرورت پژوهش:

در  بسیاری مواقع شاید این بخش به دور از واقعیت نباشد که نه معلم می‌داند محتوایی را چرا باید درس بدهد و نه دانش‌آموز چرایی را انتخاب محتوا را می‌داند نه معلم ‌می‌داند محتوا را به چه روش صحیح و سودمندی تدریس نماید و نه دانش‌اموز چگونه یادگرفتن را می‌داند . معلم صرفاً درس می‌دهد و فراگیران نیز به طور موقتی حفظ می‌کنند ما فقط یادگرفته‌ایم درس بدهیم و دانش‌آموزان نیز آموخته‌اند که تنها حفظ نمایند و چون و چرا مطالب را از ما بپذیرند. آیا معلم به طور معمول، پیش از تدریس ارزیابی می‌کند که هدف از تدریس این مطالب چیست ؟ و آیا از خود می‌پرسد این محتوا چگونه باید تدریس شود ؟ یا فقط به طور یکنواخت به روش حفظی و یادگیری طوطی وار می پردازد.

روش تدریس چیست؟

از آنجا که دست یابی به هدف مترتب بر تدریس ، مستلزم کاربرد فن وروش است ، پرورشکاران با پرسشهای روش شناختی روبرو هستند . روش های تدریس ویادگیری نزدیکترین رابطه را با معرفت شناسی ، یا نظریه شناخت ، ونیز منطق ف یا شیوه درست اندیشیدن دارند . ومطالعه فلسفه آموزش وپرورش نشانه هایی درباره راهبردهای یادگیری به دست می دهد . اگر معرفت یا ایده به طور فطری در ضمیر انسان حضور داشته باشند ، در این صورت مؤثرترین راهبرد آموزشی ، شیوه ای همچون سقراطی است که ایده ها را به ضمیر آگاه متعلم فرا  می خواند . اما اگر ، آن طور که دیویی اظهار داشته ، یادگیری شامل تعامل بین فرد ومحیط او باشد ، در این صورت مؤثرترین روش ، مشکل گشایی است .

پژوهش های خارجی:

در تحقیقی که از سوی رمی، پیپر و سولیوان انجام شد محور آن مقایسۀ کلاسهای پویا (باز) با کلاسهای سنتی بودیا، کلاسهای سنتی در امتحان گرفتن، درجه بندی، تدریس مقتدرانه با سختگیری دنبال می شد و تغییر کمی در برنامۀ آموزشی خود ایجاد می کردند، در حالی که فضای کلاسهای باز برای رشد شرایط پژوهش، کنجکاوی، دستکاری، خودفرمانی و یادگیری بسیار مناسبتر بود.