بررسی آیات وارده در شأن حضرت امیر (ع)

50,000 تومان
تعداد صفحه : 120
حجم فایل : 150 KB
فرمت فایل : Word

لینک دانلود بعد از اضافه کردن پروژه به سبد خرید و پرداخت آن در اختیارتان قرار خواهد گرفت.

توضیحات

فهرست مطالب

کلیات …………………………………………………………………………………………… ۱

مقدمه…………………………………………………………………………………………………………………………….. ۲

اهمیت موضوع…………………………………………………………………………………… ۳
سوال تحقیق………………………………………………………………………………………. ۳
فرضیه……………………………………………………………………………………………. ۳
پیشینه تحقیق………………………………………………………………………………………. ۳
چکیده……………………………………………………………………………………………. ۴
فصل اول……………………………………………………………………………………….. ۵
بررسی آیات از دیدگاه شیعه و سنت……………………………………………………………….. ۵
مقدمه……………………………………………………………………………………………. ۶
تفسیر آیات وارده ………………………………………………………………………………… ۶
فصل دوم: مقدمه علل اختلافات تفاسیر شیعه و سنی………………………………………………… ۹۷
مقدمه……………………………………………………………………………………………. ۹۸
نتیجه کلی………………………………………………………………………………………. ۱۱۸
فهرست منابع………………………………………………………………………………….. ۱۲۰

مقدمه:

از آنجا اهل تشیع به گفته خود پیامبر(ص) برای نجات خود از گمراهی و ضلالت باید به دوچیز متمسک بشوند و آن دو یکی قرآن ودیگری اهل بیت (ع) هستند، در این پروژه سعی براین شد که به بررسی آیاتی در قران که شأن نزول آنها در موردامام علی (ع) اولین امام و جانشین پیامبر (ص) است پرداخته شود، لذا موضوع خود را تحت عنوان دیدگاه مفسرین شیعه و سنی در مورد آیاتی که شأن نزول آنها درمورد امام علی (ع) است قرار دادم وبه بررسی نظرات مفسران شیعه واهل سنت پرداختم و دلیل اینکه اهل سنت باوجود این آیات چرا امامت امام علی (ع) را انکار وبه آیات قرآن و وصیّت پیامبر عظیم الشأن اسلام حضرت محمد (ص) عمل نکردند. که در این پروژه تا حدودی مشخص می شود و همچنین دلیل ا طاعت نکردن از دستور خدا وپیامبر(ص) چه بوده است، و چرا اهل سنت حاضر نبودن که واقعیت را قبول کنند و امامت را به جانشین بر حق پیامبر خدا( ص) یعنی حضرت علی( ع) واگذار کنند تا مشکلاتی که برای اسلام و جهان اسلام پیش آمده، رخ نمی داد، که دامنه آن حتی تا امروز نیز کشیده شده است. امید است توانسته باشم که حق مطلب را اداء کرده باشم .

اهمیت موضوع:

در رابطه با اهمیت موضوع امام علی(ع) در قرآن از دیدگاه مفسران شیعه و سنی نکاتی را بیان می نمایم :
۱-آیات زیادی وجود دارد که در قرآن شأن نزول آنها در مورد امام علی(ع) و اهل بیت(ع) است و این موضوع به اندازه ای مهم بوده است که قرآن نیز به آن اشاره کرده زیرا جامعه اسلامی می طلبد که همیشه پیشوا و رهبر داشته باشد تا به گمراهی و ضلالت نرود.
۲- علاقه ای که بنده به حضرت امیر(ع) دارم و همچنین مقام والایی که حضرت دارند و تاامروز کسی پی به عظمت و مقام آن بزرگوار نبرده اند، اینجانب را بر آن داشت که به این موضوع از دیدگاه قرآن بپردازم .

«دلالت آیه»

 این آیه یکی از واضحترین دلایلی است که امامت علی (ع) را پس از پیامبر اثبات می کند وجه استدلال اینست: که هر گاه ولی کسی باشد که مدبر امور مردم و اطاعتش بر مردم واجب باشد و ثابت شود که مقصود از الذین امنوا علی (ع) است بوسیله نص قرآن امامت او ثابت و واضح خواهد بود. اینکه می گوئیم مصداق منحصر بفرد «الذین آمنوا» علی (ع) است روایتی است که از طرق اهل سنت و شیعه نقل شده است، که آیه شریفه درباره علی (ع) هنگامیگه انگشتری خود را در حال رکوع به سائل بخشید نازل شد.همچنین بطور کلی کسانی که می گویند «ولی» به معنای شخص واجب الاطاعه وامام است می گویند مقصود علی (ع) است و تنها مصداق آیه، آن بزرگوار می باشد.
 در تفسیر نور استاد قرائتی در شأن نزول این آیه اینچنین آورده: سائلی وارد مسجد رسول خدا (ص) شد و از مردم در خواست کمک کرد ـ کسی چیزی به او نداد، علی (ع) به او اشاره کرد ودر حالی که به نماز مشغول بود در حال رکوع انگشترخود را به سائل بخشید ـ در تکریم این بخشش این آیه نزول شد. ماجرای فوق را از ده نفر از اصحاب مانند ابن عباس، عمار، ابوذر نقل کرده اند و شیعه و سنی در این شأن نزول توافق دارند، عمار یاسر می گوید: پس از اتفاق انگشتر در نماز و نزول آیه بود که رسول خدا فرمود: «من کنت مولاه فعلی مولاه» پیامبر اکرم (ص) در غدیر خم برای بیان مقام حضرت علی (ع) این آیه را تلاوت فرمود(صافی)، و خود علی (ع) برای حقانیت خویش بارها این آیه را می خواند (المیزان) ابوذر که خود شاهد ماجرا بوده است در مسجد الحرام برای مردم داستان را نقل می کرد( مجمع البیان) کلمه ولی به معنای دوست و یاور نیست چون دوستی و یاوری مربوط به همه مسلمانان است نه آنکه در حال رکوع انفاق می کنند.

بحث روایتی

در تفسیر عیاشی از ابی صالح از ابن عباس و جابر بن عبداله روایت شده که  گفته اند: خدای تعالی نبی خود محمد (ص) را مأمور کرد که علی (ع) را بعنوان علمیّت در بین مردم نصب کرده و مردم را به ولایت وی آگاهی می دهد و از همین جهت رسول الله (ص) ترسید مردم متهمش ساخته و زبان به طعنش گشوده بگویند در بین همه مسلمان علی را نامزد این منصب کرده است و لذا خدای تعالی این آیه را فروفرستاد «یا اَیُّها الَّرَسوُلُ» ناگزیر رسول الله (ص) در روز غدیرخم به امر ولایت علی (ع) قیام نمود. و در همان کتاب از حنان بن سدیر از پدرش امام ابی جعفر(ع) روایت کند که آن حضرت فرمود: وقتی که جبرئیل در حیات رسول الله (ص) در حجه الوداع برای اعلان ولایت علی (ع) نازل شد و این آیه را فرود آورد: «یا اَیُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ» رسول الله (ص) سه روز در انجام آن مکث کرد تارسید به جحفه ودر این سه روز از ترس مردم دست علی (ع) را نگرفت و اورا بالای دست خود بلند نکرد تااینکه در روز غدیر در محلی که آنرا مهیعه می گفتند بار گرفته و پیاده شد، آنگاه دستور داد بانگ نماز سرداده ومردم را برای نماز دعوت کنند مردم همه بر حسب معمول اجتماع کردند، رسول الله (ص) در برابرشان قرار گرفت و فرمود: چه کسی از خود شما به شما اولویت دارد؟ همه به بانگ بلند عرض کردند: خدا و رسول؛ آنگاه بار دیگر همین کلام را تکرار کرد و همه همان جواب را دادند بار سوم نیز همان را پرسید و همان جواب را شنید و سپس دست علی را گرفته فرمود: هر که من مولای اویم علی مولای اوست. پروردگارا دوست بدارد دوستداران علی را، و دشمن بدار کسی را که با علی دشمنی کند، و یاری کن هر که را به علی یاری دهد، وتنها بگذار کسی را که در موقع حاجت علی را تنها بگذارد؛ چون که علی از من و من از علی هستم و علی نسبت به من بمنزله هارون است نسبت به موسی، با این تفاوت که بعد از موسی پیغمبرانی بودند و پس از من پیغمبری نخواهد بود.

 

فصل دوم:

علل اختلافات تفاسیر

شیعه و سنی
دراین فصل به بررسی علل اختلاف تفاسیر شیعه و سنی در مورد آیاتی که در شأن حضرت علی (ع) آمده است پرداخته شده، و ذکر شده دلیل این اختلافات چه چیزی بوده ومنشأ آن از کجا سر چشمه گرفته است.
اولین آیه مورد بحث آیه ۳ سوره مائده می باشد:
امامیه بطور عموم و بدون استثناء اتفاق دارند باینکه: این آیه کریمه پیرامون نصّ غدیر نازل شده است بعد ازآنکه پیغمبر دانستند وعرب آنرا درک و فهم نمودند و هر کس که این خبر باورسید بدان استدلال و احتجاج نمود و بسیاری از علماء تفسیر و پیشوایان فن حدیث و حافظین آثار از اهل سنت با امامیه بر آن اتفاق نموده اند، وآن حقیقتی است که معتبر شناخته شده و نقلی که در جلد ۳ تفسیر رازی، ص ۵۲۹ از اصحاب آثار (راویان و مفسرین) بثبت گشته آنرا تایید می نماید مشعر بر اینکه: پس از نزول این آیه بر پیغمبر(ص) آنجناب بیش از هشتادو یک روزیا هشتادو دوروز زنده نبود، وابو السعود در حاشیه تفسیر رازی جلد۳ ص ۵۲۳این مدت را تعیین کرده، و مورخین از اهل سنت ذکر نموده اند که وفات پیغمبر(ص) در دوازدهم ربیع الاول بود. و گوئی ما بعد از به حساب نیاوردن روز غدیر و روز وفات آنجناب یک روز بر (سبیل شامخ) بر آن افزوده شده ودر هر صورت این بحقیقت نزدیک تر است. از قول باینکه آیه مزبوردر روز عرفه نازل شده که در صحیح مسلم و صحیح بخاری مذکور گشته، چه در این صورت چند روز زیاد مینماید، مضافاً بر نصوص بسیاری که از این قول پشتی بانی مینماید بطور یکه جز تسلیم بمفاد آن گزیری نیست، تا برسیم به بحث در پیرامون آن .(اینک: روایات مربوط بوقت نزول این آیه.)
۱-حافظ، ابوجعفر، محمد بن جریر طبری متوفای سال ۳۱۰، درکتاب الولایه باسناد خود از زیدبن ارقم در حدیثی که در ص۸۹ گذشت روایت نموده که: این آیه در روز غدیر خم در شأن علی (ع) نازل شد.